وقتی جامعه‌ای انقلاب کرد و پیروز شد، باید بکوشیم همه این ابعاد آزادی را با هم تأمین کنیم. اگر از یکی غفلت کردیم، ضربه می‌خوریم. آزادی‌های اخلاقی و معنوی و فضیلتی و تقوایی باید تأمین باشد. آزادی‌های اجتماعی باید تأمین باشد. یعنی نباید هیچ کس به کسی زور بگوید. آزادی‌های اقتصادی و آزادی از بند استثمار هم باید تأمین شود. اما نه این که انسانی را از استثمار فردی آزاد کنند و بسپارندش به استثمار دولتی؛ آنچنان که در رژیم‌های سوسیالیستی هست و بعدها در بحث‌هایمان خواهیم گفت. نه! واقعاً باید او را آزادش کنیم. همان طور که ما در راه‌حل‌های بسیار مؤثر اقتصادی‌مان پیشنهاد کردیم. بنابراین، ما معتقدیم پس از پیروزی انقلاب، آزادی باید در این ابعاد حفظ شود. به نظر ما راه حفظ این آزادی‌ها حاکمیت قانون است. باید قانون اساسی حاکم باشد. همه در مرزهایی که قانون اساسی معین کرده است حرکت کنند. در خود قانون اساسی، در بسیاری جاها، گفته شده و در آنجا هم که گفته نشده این معنا هست که تفصیل، یعنی راه اجرا و اصول، را قانون معین می‌کند. اما کدام قانون؟ قانون مصوب شورای اسلامی که شورای نگهبان هم انطباق و عدم مخالفت آن را موازین اسلامی و قانون اساسی تأیید کرده است. پس اول باید مجلس چه سریع‌تر قوانین لازم برای تحقق بخشیدن به اصول قانون اساسی تهیه کند. و جامعه از خرد و کلان باید برای اجرای این قانون تلاش کند.
📚 آزادی، هرج و مرج، زورمداری. ص ۱۷۵
﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋
❞موسسه مطالعات اسلامی و علوم انسانی اندیشه بهشتی❝
